18

دلم واسه نوجوونیم تنگ شده

نوجوونی هاااا، نه کودکی

دلم می خواد کیف کوله پشتیمو دو بنده بندازم رو کولمو رو ابرا راه برم

دلم می خواد همه چی مثه اون موقع ها شه

وقتی که با نگاه هیز نا محرمم شرمم می اومد و از خجالت آب می شدم

یا وقتی که با دیدن پسر خالم تا یه هفته خوابم نمی برد و توو رویاهام بازم نگاهش می کردم

. . .

دلم می خواد هنوز مدرسه می رفتم ، با شنیدن صدای اذان صف می کشیدیم توو نماز خونه ، نمی دونم این کار واسه  چی بود ؟ آخه توو خونه هیچ وقت نماز نمی خوندم ،  شاید واسه خود شیرینی پیش معلم و مدیر ؟ یا بودن کنار دوستام ؟

چقدر واسه یه نمره ی زیر 17  گریه می کردم !

چقدر دوری مامانو بابا عذاب آور بود . . .

گفتن یه احمق مثه فحش ناموسی بود !

چقدر از اندامم خجالت می کشیدم ، دوران سخت بلوغ  . . .

اما حالا چی ؟!

هر روز صبح زنگ ساعت مثه پتک می کوبه توو سرم که پاشو وقت جون کندنه ! خسته و خوابالو و بدون صبحونه خودمو می رسونم شرکت . . .

از نگاه تحسین برنگیز مردا به اندامم لذت می برم ، لذت می برم وقتی نگاه خیره و بی شرم یک مرد رو من می افته .

پسرخاله هم عوض شده ، خبراش می رسه که هر شب تووی یه پارتی مست می شه . دیگه حتی اونم این "من" جدیدو نمی شناسه و در حسرت داشتن من برای یک شب سرشو رو بالشت می زاره  .

تا چند سال پیش یه ماه رمضونو نماز می خوندمو با خدا می شدم ، اما تازگیا خدا هم . . .

نمره ؟!! درس ؟!! دانشگاه ؟!!! تنها واژه هایی هستن که حتی بعد از فارغ التحصیلی معنیشو نفهمیدم .

مامان و بابا گاهی . . . بیخیال ، از اینا دیگه نمی تونم بگم ، ناخواسته دارم زجرشون می دم .

بد دهن شدم ، عصبی شدم ، کم طاقت شدم ، زود رنج شدم ، بی حیا شدم . . . این دیگه چه جور بلوغیه ؟!!